Tatlı Kanserim

"Amonyum nitrat gübre al, üzerine gazyağı veya mazot. Sıcak su tabii şart. Kaynat karıştır, plastik şişenin içine sıkıştır. Bir bomba yap ve patlat alayını."

Kafamda bu düşünceler var son zamanlarda. Yaptığım bir işten tatmin olmak istiyorum veyahut doymak istiyorum bir şekilde. 

Hayvansal içgüdüler.

İçimden bir ses konuşuyor sürekli. Hayal dünyamdaki kadını arıyoruz birlikte. O mükemmel kadın. Kokusunu biliyorum ama dokunamıyorum, duyamıyorum, işitemiyorum. Nasıl acı çektiğimi bilseniz, ona ulaşmak istedikçe..

"Mükemmel kadının sevdiği erkeği tut gel, hayalarına bir tel geçir. Bir ucu hayalarında, bir ucu penis ucuna takılı. Uyandır adamı ve bir kadınla seviş önünde. Adam, adam değil artık."

Kirli en az bir kanser kadar.

Susmanın ve bin bir türlü sevişmenin gözardı edilmediği dünyada bir seni bulmak, savaşma seviş diye haykıran bir grubun üzerine atlamak kadar "leş" kokan ve bir polis copu kadar pislik dolu bir şey olamaz. Acı çekiyorum ve sürekli çekeceğim belkide. Amacım acıtasyon değil yahut acıma duygusu kadar iğrenç bir duygu olamaz ki sözlerimin ağırlığına kapanayım. 

Kanser.

O benim kanserim, benden bir parça, benim. Lakin o kanser. Tatlı kanserim.